Kichkina begemot shirinlikni juda yaxshi ko‘rardi. Qo‘yib bersa, bir banka murabboni paqqos tushirishi mumkin edi. Oyisi unga shirinlikni ko‘p yeyish mumkin emasligini aytsa ham quloq solmas, paytini topsa yeyaverardi.
Bir kuni ona begemot ish yuzasidan zarur joyga borib kelishi kerak bo‘ldi. Begemotni qo‘shnisi qunduzvoylarning uyida qoldirdi. Ona qunduz ona begemotga xavotirlanmasligini, begemot o‘g‘li qunduzvoy bilan o‘ynab o‘tirishini aytdi.
Qunduzvoy bilan begemot avvaldan o‘rtoq edilar, lekin begemot ularning uyiga hyech kirmagan edi. Qunduzvoy begemotga uyini ko‘rsatib tanishtira boshladi:
— Mana bu yotoqxona, bu oshxona, bu esa mehmonxona.
Begemot mehmonxonadagi stol ustida idishlarda turgan o‘ziga notanish bo‘lgan narsalarni ko‘rib:
— Bular nima? — deb so‘radi.
— Bular konfetlar, — dedi qunduzvoy. Begemot ilgari hyech ham konfet yemagan edi, shuning uchun yana so‘radi:
— Ularni nima hiladi?
— Mehmonlar oldiga qo‘yiladi.
— yeyish uchunmi, — so‘radi begemot.
Albatta, ular shirin.
— Sen-chi, sen ulardan yemaysanmi? — yana so‘radi begemot.
— Men biror narsadan xafa bo‘lganimda kayfiyatimni ko‘tarish uchun oyim bir dona beradilar.
— Ular kayfiyatni ko‘taradimi, qoyil, shunday narsalar borligini bilmas ekanman, — dedi begemot.
— Ha, oyim shunday deydilar, sen o‘tirib tur, men yotoqxonadan ertak kitobimni olib kelay, birgalashib o‘qiymiz, — dedi qunduzvoy va xonadan chiqib ketdi.
Xonada yolg‘iz qolgan begemot o‘zicha: «Men mehmonman, demak, bu konfetlar men uchun, buning ustiga oyim meni o‘zi bilan olib ketmadi. Shuning uchun hozir mening kayfiyatim yomon. Mana bu konfetlarni yesam kayfiyatim ko‘tariladi», deb o‘yladi va konfetlarni birin-ketin ochib yeya boshladi. Konfetlar unga juda yoqdi. «Bunday narsalarning kayfiyatni ko‘tarishi aniq», deb shoshilgancha yeyishda davom etdi.
Bir ozdan so‘ng uning tomog‘i bo‘g‘ilib, qorni og‘riy boshladi. U qornini ushlab yerga yotib oldi. Shu payt kirib keLgan qunduzvoy uni ko‘rib qo‘rqib ketdi va oyisini chaqirdi. Qunduzvoyning oyisi konfet qog‘ozlarini ko‘rib gap nimada ekanligini tushundi.
— Shirinlikni bunday ko‘p yeyish mumkin emasligini bilmaysanmi, begemotvoy, — deb so‘radi qunduzoy.
— Oyim ham shunday der edilar, lekin qunduzvoy ular kayfiyatni ko‘taradi degani uchun yegan edim, — dedi.
— To‘g‘ri, shirinlikning ozginasi kayfiyatni ko‘taradi, lekin ko‘pi kasal qiladi. Endi mana bu taxir dorini ichishing kerak bo‘ladi, — dedi