Qadim zamonda bir odam bol’gan ekan.
Uning xotini vafot etib, yolg’iz qizi bilan qolibdi. Oradan bir necha yil o’tgach, u kishi bir beva ayolga uylanibdi. U ayolning ham bir qizi bor ekan. >>>>

Bir bor ekan, bir yo’q ekan, bir er-xotinning ikkita qizi bor ekan. Kattasining ismi Zulayho, kichigining ismi Zubayda ekan. Bir kuni er-xotin ikkalalari o’rmonga o’tin olib kelishga boradigan bo’lishibdi va Zulayhoga Zubaydani topshirib, singlingni o’ynatib o’tirgin, deb ketishibdi. >>>>

Hans bir boynikida ancha vaqt xizmat qildi va xizmat haqi evaziga unga kattakon oltin yombi berishdi. U oltinni ko‘targancha uyiga qaytarkan, ko‘chada ot o‘ynatib ketayotgan bir chavandozni ko‘rib qoldi. >>>>

O‘rmondagi daraxtda olmaxon bilan kichkina qushcha qo‘shni bo‘lib yashar edi. Ular bir-birlariga xalaqit bermay, har biri o‘z ishi bilan band bo‘lardi. Olmaxon ertadan-kechgacha yong‘oq, qurigan mevalarni yigib qishga zaxira tayyorlar edi. >>>>

Bir kuni o‘rmondagi ko‘lga chiroyli oppoq qush uchib keldi. Uning qanotlari qordek oq bo‘lib, bo‘yni uzun edi. U qanotlarini yozganda atrofga suvning mayda zarrachalari sochilar va xuddi ertaklardagidek manzara paydo bo‘lar edi. >>>>

Kichkina begemot shirinlikni juda yaxshi ko‘rardi. Qo‘yib bersa, bir banka murabboni paqqos tushirishi mumkin edi. Oyisi unga shirinlikni ko‘p yeyish mumkin emasligini aytsa ham quloq solmas, paytini topsa yeyaverardi. >>>>

Bir kuni ayiqcha uyida g‘alati ovozdan uyg‘onib ketdi. Ko‘zini ochib qarasa, tepasida ikkita pashsha g‘izzillab aylanayotgan ekan. Ayiqcha pashshalarni qo‘li bilan haydadi, ammo bir ozdan so‘ng ular yana ayiqchaning boshi ustida aylana boshladilar. Ayiqcha boshini ko‘rpasiga burkab yotdi, ammo bir ozdan keyin nafasi qaytib boshini chiqardi. >>>>

Bir kambag’alning uch o’g’li bor ekan. Katta do’g’li ishlab pul topgani otlanibdi. Otasi uni kuzatib shunday debdi:
— Agar uzoq ovulga borsang, Musa ismli boyga yollanma.
Yigit o’sha ovulga borib qolibdi. Ovulda xuddi o’sha Musa bilan uchrashibdi. >>>>

Bir savdogarning Gretel ismli oshpazi bor edi. U epchil, quvnoq, ertalabdan kechgacha qo‘shiq kuylashni va baland poshnali oyoq kiyim kiyib yurishni yoqtirardi. Ko‘zgu oldida o‘ng tomonga yoki chap tomonga burilib, o‘z-o‘ziga «Faqatgina men chiroyli qizman» derdi. >>>>

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan Krut va Vert ismli ikkita sichqoncha va baland ovozda qichqiradigan xo‘rozcha bor ekan. Sichqonchalarning bilgan ishi faqat qo‘shiq aytish, raqs tushish, aylanish va burilish edi. Xo‘rozcha esa tong otganda turib, birinchi bo‘lib barchani uyg‘otar, keyin esa ishga kirishar edi. >>>>