Cho‘pon yigit

Bir zamonlar, uzoq-uzoq o‘lkalarning birida, kichik bir qishloqda cho‘pon yigit yashar edi. Yigitning ismi Baxtiyor edi. U kuchli, mehnatsevar va yuragi pok edi. Baxtiyor kundan-kunga otasining qo‘ylarini boqish bilan mashg‘ul bo‘lar, ularni tog‘larga olib chiqar, kechqurun esa qaytar edi. >>>>

Qizaloq Guli va sehrli o‘rmon

Bir zamonlar, tog‘larning etagida, ko‘klamning to‘liq ochilgan gullari bilan bezatilgan, mo‘‘jazgina qishloq bor edi. Shu qishloqda Guli ismli yosh qizaloq yashardi. Gulining eng katta qiziqishi o‘rmonni sayr qilish edi, u yerda u har kuni yangi sarguzashtlarni kashf etardi. >>>>

Kichkintoy Olim polvon

Bir zamonlar, kichik bir qishloqda Olim ismli kichkintoy yigitcha yashar edi. Olimning tanasi kuchsiz va mayda bo‘lsa-da, uning aqli va yuragi katta edi. Uning eng katta orzusi polvon bo‘lish edi, ammo ko‘pchilik unga ishonmasdi.

>>>>

Opa-singil daryolar

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, uch opa-singil daryolar bo‘lgan ekan. Kattasining ismi Amudaryo, o‘rtanchasiniki Sirdaryo va kenjasining ismi Zarafshon ekan. >>>>

Yaxshilik ketidan yaxshilik keladi

Kunlardan bir kun Xorazm yurtining podshohi mamlakatda eng chiroyli so‘z aytish bahsini o‘tkazmoqchi bo‘libdi. O‘sha kundan boshlab chiroyli so‘z, go‘zal so‘z degan gaplar odamlarning og‘zidan tushmay qolibdi. >>>>

Qalam va sichqon

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan. Oddiygina bir qalam bo‘lgan ekan. Bir kuni uning egasi Valijon qalamini stol ustida unitib qoldiribdi. Paytdan foydalangan sichqoncha inidan chiqib qalamni tishlab olib qochmoqchi bo‘libdi. >>>>

Chol bilan sichqon

Bor ekan-da, yo‘q ekan, och ekan-da, to‘q ekan. Qadim zamonda shu go‘zal Nanay tomonda bir chol-u kampir bor ekan. Bular baxt uchun tug‘ilgan ekan. Ammo choli tushmagur anqovroq ekan. >>>>

Bahodir tabib

Bor ekan-u, yo‘q ekan, qadim-qadim zamonda, juda olis tomonda, baland tog‘lar etagidagi kichkina bir kulbada Bahodir ismli bola bobosi va buvisi bilan yashar ekan. Bahodir yashaydigan shaharda vabo kasali keng tarqalgan bo‘lib, otasi va onasi shu kasalga chalinib vafot etgan ekan. Buvasi uni erkalab, Bahodirtoy, deb chaqirarkan. Ammo bu baxtli kunlar ham uzoq davom etmabdi. Avvaliga buvisi, keyin buvasi qazo qilibdi. Bahodir bir o‘zi qolibdi.

>>>>

Maqtanchoq kesak

Kunlarning birida eski uyning  devoridan bir kesak yerga tushibdi. U katta va qalin devor orasida yillar davomida dimiqib yotgan ekan. Quyoshga qarab, ko‘zlarini ocholmabdi. Birozdan so‘ng qisiq ko‘zlarini battar qisgancha atrofni kuzata boshlabdi. Sal narida qimir etmay turgan toshga ko‘zi tushibdi. Uning yoniga dumalab borib, qo‘rslik bilan savolga tutibdi: >>>>

Piyozvoy nega xomush?

Oshxonada savlat toʻkib turgan javon ichida yotaverib zerikkan sabzavotlar oʻzaro gurungga kirishibdi.

Suhbatni bir tomoni oftob koʻrmay sargʻayib pishgan Pomidor boshlabdi:

– Shakl jihatdan kamina ham meva, ham sabzavotga oʻtaveraman. Ayniqsa, shu xonadonning chaqqon qizi Munisa meni juda ham yaxshi koʻradi, – dedi va qoʻshib qoʻydi, – goh “oltin olma”, goh pomidorim – hammasi dorim, deb erkalaydi. Shifobaxshligim bois men odamlarga juda kerakman! >>>>