Bir o‘rmonda turli xil hayvonlar quyon, tulki, ayiq, bo‘ri, olmaxon, tipratikan va boshqalar yashar edi. Ularning barchasi do‘st edilar va o‘z o‘rmonlarini yaxshi ko‘rishardi. Bir kuni ular bahor kelishi sharafiga bayram uyushtirishga qaror qilishdi. Ular gullar o‘sadigan eng chiroyli joyni tanladilar va tayyorgarlik ko‘rishni boshladilar. Quyon sabzi va karam, tulki — olma va qo‘ziqorin, ayiq — asal va yong‘oq, bo‘ri — go‘sht va pishloq, olmaxon — boshoq va urug‘lar, tipratikan — rezavorlar va o‘tlar yig‘di. Hamma umumiy stolga o‘z hissasini qo‘shdi. Ular, shuningdek, joyni barglar, gullar va boshqa narsalar bilan bezashdi. Ular hamma narsa chiroyli va qulay bo‘lishini xohlashdi.

Hamma narsa tayyor bo‘lgach, hayvonlar ochiq joyga yig‘ilib, bayram qilishni boshladilar. Ular yedilar, ichishdi, qo‘shiq aytishdi, raqsga tushishdi, o‘yin o‘ynashdi va zavqlanishdi. Ular bahor kelganidan, o‘rmon yam-yashillashganidan, qushlar sayrashidan, quyosh charaqlab turganidan xursand bo‘lishdi. Ular do‘stlik va qo‘llab-quvvatlash uchun bir-birlariga minnatdorchilik bildirishdi. Ular xursand va mamnun edilar.

Ammo o‘sha kuni o‘rmonga bir odam kirib keldi. U g‘azablangan va ochko‘z edi. U o‘rmonni kesib, daraxtlarni sotmoqchi edi. U tabiatga ham, hayvonlarga ham parvo qilmasdi. U katta arra bilan kelib, daraxtlarni kesa boshladi. U qushlarning sayrashini eshitmadi, gullarni ko‘rmadi, o‘rmonni hidlamadi. U faqat pulni ko‘rdi.

Hayvonlar shovqinni eshitib, nima bo‘layotganini ko‘rish uchun ketishdi. Ular daraxtlarni kesayotgan odamni ko‘rdilar. Ular qo‘rqib, g‘azablanishdi. Ular inson o‘z o‘rmonlarini va uylarini yo‘q qilmoqchi ekanligini tushunishdi. Ular o‘z o‘rmonlarini va bayramlarini himoya qilishga qaror qilishdi. Ular birlashib, odamga hujum qilishdi. Quyon uning oyog‘idan, tulki qo‘lidan, ayiq orqasidan, bo‘ri bo‘ynidan, olmaxon quloqlaridan, tipratikanning burnidan tishlab oldi. Ular qichqirishdi, tirnashdi, tortishdi, itarib yuborishdi. Ular odamning nafas olishiga va harakatlanishiga yo‘l bermadilar.

Erkak qo‘rqib, arrani tashlab, o‘rmondan qochib ketdi. U yana u erga qaytib kelmadi. Hayvonlar bayramga qaytishdi. Ular mag‘rur va jasur edilar. Ular zavqlanishda va xursandchilikda davom etishdi. Ular bu ularning hayotidagi eng yaxshi ertak ekanligini aytishdi. Va ular abadiy baxtli yashashdi.