Bir bor ekan, bir yoʻq ekan, bir qishloqda jajjigina bir qizcha bor ekan: u dunyoda tengi yoʻq, juda yoqimtoy qiz ekan. Oyisi uni jonidan ham yaxshi koʻrar ekan, buvisi boʻlsa undan ham yaxshi koʻrar ekan. >>>>

Yura katta, ahil oilada yashaydi. Bobosi, buvisi, dadasi va oyisi ishlaydi. Faqatgina Yura ishlamaydi. Chunki u hali bor-yo‘g‘i besh yoshda. >>>>

O‘tgan choqda dengiz bo‘yida,
Chol va kampir umr surgandi;
Yer to‘lada — eski uyida
O‘ttiz uch yil birga turgandi.
Chol to‘r solib ovlarkan baliq,
Kampir esa yigirar urchiq.
Chol dengizga to‘r solsa bir gal,
Baqa yaproq ilindi yolg‘iz. >>>>

Bir bor ekan, bir yoq ekan, qadim zamonda Bobo sholg‘om ekibdi. Sholg‘om kattakon bo‘lib, o‘sib yetilibdi.
Bobo sholg‘omni tortib olgani boribdi. Tortib, tortib, yerdan tortib ololmabdi. >>>>

Bir bor ekan, bir yo’q ekan, qadim zamonda bir chol-kampir yashagan ekan. Ularning ikki o’g’il, bir qizlari bor ekan. Qizlari tengsiz go’zal ekan. Bir kuni o’g’illari o’rmonga yangi yer ochishga bormoqchi bo’liptilar. >>>>

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir kampir bilan chol yashagan ekan. Ularning bir chipor tovuqchasi bor ekan. Bir kuni chipor tovuqcha pol tagiga tuxum qo‘yibdi. Tuxum ola-bula, uchli, suyakli, juda g‘alati ekan. Chol tuxumni uribdi-uribdi ammo sindira olmabdi. Kampir ham tuxumni uribdi-uribdi, hyech sindira olmabdi. Shu payt kichkinagina sichqoncha o‘tib ketayotib, dumi tegib tuxumni sindirib yuboribdi. >>>>

Qadim o‘tgan zamonda ikki aka-uka yashar edi. Biri kambag‘al, ikkinchisi boy edi. >>>>

Har yilning oxirida barcha gullar bir joyga to‘pla­nib, bir-birlariga o‘zlarining eng yaxshi ishlari haqida gapirib berar edilar. >>>>