Bor ekanda yo’q ekan, bir dangasa bor ekan, hech ishga tobi yo’q ekan. U hatto shu daraja dangasa ekanki, kunga chiqib o’tirishni ham xushlamas ekan. >>>>

Bo’ri bilan tulki ikkovi do’st tutingan ekan. Bir kuni tulki bo’rining oldiga kelibdi, bo’ri juda ochiqib turgan ekan, tulkiga qarab:
— E, do’stim tulki, yaxshi kelding, qani yur, meni biror joyga olib bor va qornimni to’yg’azib, xursand qilib kelgin, — debdi. >>>>

Bir kuni Aldarko’sa yo’lda ketayotsa, uning oldidan boy chiqib qolibdi. U Aldarko’saga: >>>>

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir ku ni barg bilan kesak do‘st bo‘lishibdi. Ular bir-biridan ajralmaslikka ahd qilishibdi va og‘ir kunlarda bir-birlariga yordam berishga va’dalashibdi. >>>>

Kunlardan bir kuni baxil bilan saxiy sahroda sayohat qilib yurishgan ekan. Baxil suv solgan meshining og‘zini hyech ochmabdi, oziq-ovqat solgan xaltasini yechmabdi. Saxiyning suvini ichib, nonini yeb yuraveribdi. >>>>

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda bir boy o‘tgan ekan. U boyning kayf-safoga berilgan, erka bir o‘g‘li bor ekan. Otasi qarib, o‘ladigan vaqtida o‘g‘lini yoniga chaqiribdi-da: >>>>

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, tulki, baqa va kanalar do‘st tutinishgan ekan. Ular safarga otlanishibdi. U zoq yo‘l yurishibdi. Yo‘lda bir to‘p bug‘doy topib olishibdi. Uchovi ham «men olaman» deb talashib, janjallashib qolishibdi. >>>>

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir er-xotin bor ekan. Ularning bitta-yu bitta o‘g‘illari bor ekan.
Bir kuni xotin og‘ir kasal bo‘lib, o‘lib qolibdi. Ota-bola juda qiynalib qolishibdi. Oxiri bolaning otasi uylanibdi. >>>>

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, o‘tgan zamonda bir chol bilan kampirning bitta-yu bitta qizi bor ekan. Qizi bo‘y yetib, sovchilar qatorlashib kela boshlashibdi. Qiz hyech qaysilariga unamas ekan. >>>>

Chivinboy uchib borib, yantoq ustiga qo’nibdi. Yantoqning tikani uning tumshug’iga kiribdi. Chivinning qahri kelib, echki akasining oldiga boribdi: >>>>