Bir vaqtlar, sirkda yashaydigan bir katta va mehribon fil bo‘lgan ekan, uning ismi Bado edi. Bado juda ham kuchli va katta bo‘lsa ham, u juda muloyim va do‘stona edi. Uning eng yaqin do‘stlari — chaqqon quyonlar, aqlli sichqon va ozodlikni sevuvchi kaptarlar edi.

Kunlardan bir kuni, sirkka yangi rahbar keldi va u jonivorlarga yana-da qiyin tryuklarni o‘rgatishni boshladi. Bado va uning do‘stlari bundan qo‘rqib ketishdi, chunki bu tryuklar juda xavfli edi. Shunda ular birgalikda sirkdan qochish rejasini tuzishdi.

Kechasi, Bado quyonlarni o‘z bo‘yniga osilgan sumkada, sichqonni esa o‘z qulog‘ida yashirdi. Kaptarlar esa osmonda uchib, yo‘lni ko‘rsatib turishdi. Ular birgalikda jim-jitlikda sirkdan sirg‘alib chiqishdi va ozodlikka qarab yo‘l olishdi.

Tong otgach, ular yashil vodiyga yetib kelishdi. Bado va uning do‘stlari bu yerda baxtli va tinch hayot kechira boshladilar. Quyonlar o‘yin-kulgi uyushtirishdi, sichqon aqlli rejalar tuzdi, kaptarlar esa osmonda erkin uchib yurishdi.

Bado va uning do‘stlari har kuni o‘zlarining sarguzashtlarini eslab, yangi do‘stlar orttirishdi. Ularning har biri o‘zgacha xususiyatlarga ega edi, ammo ular bir-birlarini qadrlashardi va har qanday vaziyatda ham bir-birlarini qo‘llab-quvvatlashardi. Bado, quyonlar, sichqon va kaptarlarning do‘stligi ularga baxtli va mazmunli hayot kechirishga yordam berardi. Ularning sarguzashtlari esa sirkdagi kunlaridan ancha farq qilardi — endi ular erkin va xursandchilik ichida yashashardi.

Shunday qilib, Bado va uning do‘stlari o‘zlarining yangi uylarida baxtli va xavfsiz hayot kechirdilar, ular har kuni yangi sarguzashtlarni kashf etar edilar.