Bir zamonlar, uzoq-uzoqlarda, tog‘lar ortida, kichkina bir qishloq bo‘lgan. Ushbu qishloq atrofida sirli bir bog‘ mavjud edi, u yerda eng noyob va sehrli gullar o‘sar edi. Bu bog‘ning egasi, donishmand edi, u hech kimga bog‘ga kirishga ruxsat bermasdi.
Qishloqda Yasmina ismli yaxshi qalbli qiz yashar edi. Uning eng katta orzusi bu sehrli bog‘ni ko‘rish edi. Bir kuni, u jasorat to‘plab, bog‘ga kirib ketdi. Bog‘ ichkarisida u hayratlanarli narsalarni ko‘rdi: gapiradigan daraxtlar, o‘zgaruvchan rangli gullar va qushlar!
Yasmina bog‘ning markaziga yetib kelganda, donishmandni uchratdi. U dastlab qo‘rqdi, lekin donishmand unga tabassum qildi va bog‘ning siri haqida gapirib berdi. Donishmand aytishicha, bog‘ muhabbat va mehr-oqibat bilan parvarish qilingandagina go‘zallashar ekan.
Yasmina bog‘dan chiqib, qishloqdagilarga bog‘ning sirini aytib berdi. Shundan keyin, qishloq ahli birgalikda bog‘ni parvarish qila boshladi. Har kim o‘z mehrini qo‘shib, bog‘ni yanada go‘zal va sehrli qildi.
Yasmina esa angladiki, haqiqiy sehr muhabbat va mehr-oqibatda yashiringan ekan. Bu bilan u boshqalarga ham yordam berish va ularga mehr ko‘rsatishning ahamiyatini o‘rgatdi.
Va shunday qilib, qishloqda hamma bir-biriga mehrli bo‘lib, birgalikda yashadi va har kuni donishmandning sirli bog‘ida yangi mo‘jizalar ro‘y berardi.